ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟ ΤΡΟΧΑΙΟ ΑΤΥΧΗΜΑ – ΟΔΗΓΗΣΗ ΥΠΟ ΤΗΝ ΕΠΗΡΕΙΑ ΟΥΣΙΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΠΝΕΥΜΑΤΟΣ – ΠΑΡΕΜΠΙΠΤΟΥΣΑ ΑΓΩΓΗ – ΕΝΝΟΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΕΙΩΝ – ΕΞΟΔΑ ΚΗΔΕΙΑΣ – ΣΥΝΤΡΕΧΟΝ ΠΤΑΙΣΜΑ

ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟ ΤΡΟΧΑΙΟ ΑΤΥΧΗΜΑ – ΟΔΗΓΗΣΗ ΥΠΟ ΤΗΝ ΕΠΗΡΕΙΑ ΟΥΣΙΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΠΝΕΥΜΑΤΟΣ – ΠΑΡΕΜΠΙΠΤΟΥΣΑ ΑΓΩΓΗ – ΕΝΝΟΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΕΙΩΝ – ΕΞΟΔΑ ΚΗΔΕΙΑΣ – ΣΥΝΤΡΕΧΟΝ ΠΤΑΙΣΜΑ

Άρθρα 932 εδ.3, 928 εδ.α 1831, 57 εδ.2 κ 59 ΑΚ, ΠΔ 237/1986

ΑΡ. ΑΡΧΕΙΟΥ ΜΑΣ 2573

 

ΝΟΜΙΚΟ ΜΕΡΟΣ:

«Δικαίωμα αναγωγής ασφαλιστή». Σύμφωνα με το ΠΔ 237/1986 ο ασφαλιστής δεν μπορεί να αντιτάξει κατά του ζημιωθέντος τρίτου ενστάσεις οι οποίες απορρέουν από την ασφαλιστική σύμβαση (άρθρο 11). Στο ίδιο ΠΔ αναφέρεται πως εξαιρούνται από την ασφάλιση οι ζημίες που προκαλούνται από οδηγό ο οποίος, κατά τον χρόνο του ατυχήματος, τελούσε υπό την επίδραση οινοπνεύματος ή τοξικών ουσιών κατά παράβαση του Κ.Ο.Κ. εφόσον η εν λόγω παράβαση τελεί σε αιτιώδη συνάφεια με την πρόκληση του ατυχήματος. Ο ασφαλιστής σε περίπτωση που εναχθεί από το πρόσωπο που ζημιώθηκε, δεν δικαιούται να προβάλλει προς απαλλαγή του τον πιο πάνω λόγο εξαίρεσης έχει όμως το δικαίωμα αφού τον αποζημιώσει πρώτα, στη συνέχεια να στραφεί κατά του ασφαλισμένου αναγωγικά ή των κληρονόμων του και να αξιώσει την επιστροφή του ποσού που κατέβαλε. Το δικαίωμα αναγωγής ασκείται είτε με αυτοτελή αγωγή, είτε με παρεμπίπτουσα αγωγή αν συνενάγονται ως απλοί ομόδικοι ασφαλιστής και ασφαλισμένος, ενώ εάν ο ασφαλισμένος δεν είναι συνεναγόμενος η είσοδός του στη δίκη γίνεται με προσεπίκληση στην οποία ενώνεται και η παρεμπίπτουσα αγωγή αποζημίωσης.

Εάν αποβιώσει ο ευθυνόμενος εκ τροχαίου ατυχήματος οδηγός, η υποχρέωση προς αποζημίωση μεταβιβάζεται στους καθολικούς διαδόχους αυτού και η αγωγή η οποία έπρεπε να ασκηθεί κατ΄ αυτού, ως υπόχρεου, ασκείται κατά των κληρονόμων αυτού οι οποίοι με την αποδοχή της κληρονομίας του υπεισέρχονται στην θέση του και ευθύνονται κατά τον λόγο της κληρονομικής τους μερίδας (1885 ΑΚ) κ όχι εις ολόκληρο (άρθ. 926, 927 ΑΚ). Επιπροσθέτως, ως προς την αξίωση για τα έξοδα κηδείας, η αξίωση αυτή, έχει τον χαρακτήρα αποζημίωσης και δεν επιδιώκεται με βάση κληρονομικό δικαίωμα ως στοιχείο κληρονομίας ώστε να χωρήσει επιμερισμός της με βάση την κληρονομική μερίδα.

– «Οικογένεια του θύματος». Σύμφωνα με την τελολογική ερμηνεία της διάταξης 932 ΑΚ στην οικογένεια του θύματος περιλαμβάνονται ανεξαρτήτως του εάν συμβίωναν ή όχι με τον θανόντα «οι εγγύτεροι και στενά συνδεόμενοι συγγενείς του θανατωθέντος, οι οποίοι δοκιμάσθηκαν ψυχικά από την απώλειά του δηλαδή η σύζυγος, οι ανιόντες, οι κατιόντες, οι αδελφοί, ο γαμπρός και νύφη». Η ανωτέρω ερμηνεία ενισχύεται και από τις διατάξεις των άρθρων 57 εδ.2 και 59 ΑΚ με τις οποίες καθορίζονται περιοριστικά τα πρόσωπα που δικαιούνται να ζητήσουν την προστασία της προσωπικότητας προσώπου που πέθανε και την επιδίκαση χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης.

– «Έξοδα κηδείας». Ειδικότερα στα έξοδα κηδείας δεν περιλαμβάνονται τα έξοδα που γίνονται είτε σε εκπλήρωση ηθικού καθήκοντος και σεβασμού στη μνήμη του θανόντος είτε από ελευθεριότητα και προς κατάδειξη της ιδιαίτερης στοργής και αγάπης του δαπανώντος προς τον νεκρό (π.χ. κονδύλια για στεφάνια , σταυρούς και φιλοδωρήματα). Αντιθέτως στα έξοδα κηδείας περιλαμβάνονται τα έξοδα μεταφοράς του θανόντος σε τόπο διάφορο του τόπου θανάτου του με το σύνηθες μεταφορικό μέσο, τα έξοδα ταφής, τα έξοδα τέλεσης της νεκρώσιμης ιεροπραξίας, και τέλος τα απαιτούμενα για την καθεαυτό ταφή έξοδα. Επίσης, περιλαμβάνονται και όλες εκείνες οι δαπάνες που ως εκ του προσώπου του θανόντος και του τόπου της διαμονής είναι στενά συνδεδεμένες με τον θανόντα και τις κρατούσες αντιλήψεις και παραδόσεις του τόπου κατοικίας ή διαμονής του θανόντος (π.χ. τα έξοδα τεσσαρακονθήμερου μνημόσυνου και κατασκευής μαρμάρινου τάφου).

 

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ: Αφορά στην υπόθεση θανατηφόρου τροχαίου ατυχήματος, όπου ο οδηγός του αυτοκινήτου τελώντας υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών, έχασε τον έλεγχο του οχήματός του, το οποίο ήταν ασφαλισμένο για την αστική ευθύνη έναντι τρίτων, με αποτέλεσμα τον θάνατό του αλλά και τον θάνατο του συνοδηγού – συνεπιβάτη του.

Η οικογένεια του αποβιώσαντα συνοδηγού ζήτησε χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης από την ασφαλιστική εταιρία του αυτοκινήτου του οδηγού. Η ασφαλιστική εταιρία άσκησε παρεμπίπτουσα αγωγή κατά των συγγενών του θανόντος οδηγού, ζητώντας να υποχρεωθούν αυτοί να της καταβάλουν, οτιδήποτε καταβάλλει στην οικογένεια του άλλου θύματος.

– «Ένσταση συντρέχοντος πταίσματος». Στο δικαστήριο αποδείχθηκε ότι ο θανών συγγενής των εναγόντων επιβιβάστηκε στο αυτοκίνητο του οδηγού μολονότι γνώριζε ότι ο τελευταίος τελούσε τουλάχιστον υπό την επίδραση των ίδιων ναρκωτικών ουσιών όπως και ο ίδιος και ότι είχε μειωμένη ικανότητα να οδηγήσει με ασφάλεια, διακινδυνεύοντας με δική του ενέργεια τη ζωή και την σωματική του ακεραιότητα.

Το δικαστήριο συνεκτιμώντας όλα τα ανωτέρω επιδίκασε περιορισμένη ψυχική οδύνη στους συγγενείς του αποβιώσαντος συνοδηγού.

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ : 15-5-2014