ΓΕΩΡΓΙΚΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ – ΕΦΑΡΜΟΣΤΕΟ ΔΙΚΑΙΟ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΠΑΡΕΧΕΤΑΙ ΣΕ ΓΕΩΡΓΙΚΗ ΑΕ.
Άρθρα 663 επ., 533 παρ.1 ΚΠολΔ, 6 παρ.1 Ν. 3198/1955, Ν.1876/1990
ΑΡ. ΑΡΧΕΙΟΥ ΜΑΣ 3053
Αφορά στην υπόθεση όπου η ενάγουσα προσλήφθηκε από ιδιώτη με προφορική σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου ως αγρεργάτρια στην επιχείρησή του. Η εκμετάλλευση της ανωτέρω επιχείρησης περιήλθε στην εναγομένη Α.Ε. «…» και η οποία από το έτος …ανέπτυξε τις δραστηριότητές της ως οργανωμένη εμπορική επιχείρηση.
Ρήγμα στην κρατούσα στη θεωρία και νομολογία άποψη περί κατ’ αρχήν των διατάξεων της εργατικής νομοθεσίας επί γεωργικών εργασιών επέφερε ο νόμος 1876/1990 ο οποίος όρισε ότι αφενός μεν οι διατάξεις αφορούν όλους όσους εργάζονται με σχέση εξαρτημένης εργασίας ιδιωτικού δικαίου σε οποιονδήποτε ημεδαπό ή αλλοδαπή εργοδότη, επιχείρηση ή εκμετάλλευση στους οποίους συμπεριλαμβάνονται οι εργαζόμενοι στη γεωργία και αφετέρου ότι οι εθνικές ΓΣΣΕ καθορίζουν τους ελαχίστους όρους εργασίας. Το δικαστήριο δέχθηκε κατ’ έφεση ότι κατ’ εξαίρεση εφαρμόζονται οι διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας και για τις περιπτώσεις διατήρησης του αποκλεισμού των γεωργικών εργασιών από την εφαρμογή μεμονωμένων πλέον ρυθμίσεων της εργατικής νομοθεσίας, όταν η δραστηριότητα αναπτύσσεται στα πλαίσια της οργανωμένης επιχείρησης ασκουμένη από εμπορικές εταιρίες, από το δημόσιο ή από τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου.
Το δευτεροβάθμιο δικαστήριο απεφάνθη πως το πρωτοβάθμιο δικαστήριο είτε κατ΄ εφαρμογή του Ν.1876/1990 είτε κατ΄ εξαίρεση αφού η ενάγουσα παρείχε τις υπηρεσίες της σε οργανωμένη επιχείρηση καλλιέργειας και εμπορίας αγροτικών προϊόντων που δραστηριοποιείτο με τη μορφή Α.Ε. ορθά εφάρμοσε τις διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας τις σχετικές με τα χρονικά όρια της εργασίας, τα ελάχιστα όρια των αμοιβών, τις Κυριακές, την άδεια και την καταγγελία της σύμβασης εργασίας.
Επίσης, έκρινε πως πέραν της παροχής στέγης δεν αποδείχτηκε ότι η εναγόμενη παρείχε στην ενάγουσα και πλήρους διατροφής ώστε να δικαιούται ανάλογης έκπτωσης.
Η ενάγουσα επικαλέστηκε στην αγωγή της ότι η εναγόμενη αρνήθηκε να αποδεχθεί τις υπηρεσίες της και την απέλυσε χωρίς έγγραφη καταγγελία και καταβολή της νόμιμης αποζημίωσης. Το δευτεροβάθμιο δικαστήριο κατά την συζήτηση της έφεσης της εκκαλούσας – εναγόμενης Α.Ε. «…» έκρινε απαράδεκτο το αίτημα μισθών υπερημερίας της ενάγουσας για το ανωτέρω χρονικό διάστημα καθώς η αγωγή ασκήθηκε μετά την τρίμηνη ανατρεπτική προθεσμία από την λύση της εργασιακής σχέσης όπως προβλέπει το άρθρ. 6 παρ.1 του Ν.3198/1955 σχετικά με τις αξιώσεις μισθωτού που πηγάζουν από άκυρη καταγγελία της σχέσης εργασίας.
Κατά τα άλλα έκανε δεκτή την αγωγή επιδικάζοντας στην εργάτρια το συνολικό ποσό των 38.000,00 € περίπου.
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ : 27-5-2014
Δικηγορική Εταιρεία 