ΣΥΜΒΑΣΗ ΑΦΗΡΗΜΕΝΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΧΡΕΟΥΣ – ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΑΠΟ ΣΥΜΒΑΣΗ ΣΥΣΤΑΣΗΣ ΝΕΑΣ ΕΝΟΧΗΣ – ΔΑΝΕΙΟ – ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΣΥΜΦΩΝΗΤΙΚΟ ΕΞΟΦΛΗΣΕΩΣ– ΤΕΛΟΣ ΧΑΡΤΟΣΗΜΟΥ.

ΕΚΚΡΕΜΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΜΑΣ
Άρθρα 806 επ, 345, 346 873 επ ΑΚ, 907, 908 ΚΠολΔ
Ο ενάγων εντολέας μας, με την κρινόμενη αγωγή του ενώπιον του Μον Πρ Πρέβεζας, ισχυρίστηκε ότι στα πλαίσια φιλίας του με τον σύζυγο της εναγομένης, προσφέρθηκε κατ’ επανάληψη να διευκολύνει τον ίδιο και την εναγομένη, δανείζοντάς τους στο παρελθόν, χωρίς συμβατικό τόκο, διάφορα χρηματικά ποσά. Τα ποσά αυτά, ο σύζυγος της εναγομένης, τα επέστρεφε στον εντολέα μας είτε κατά τις συμφωνίες με τον τελευταίο, είτε με κάποια χρονική καθυστέρηση. Το ποσό αυτό ουδέποτε μηδενίσθηκε. Το ποσό αυτό μετά την προσθαφαίρεση επιμέρους καταβολών και τον συμψφηφισμό εξόδων διαμονής της οικογένειάς της εναγομένης στο ως άνω ξενοδοχείο, ανερχόταν στο ποσό 30.000 ευρώ. Έκτοτε έληξε η άτοκη πίστωση που παρείχε ο εντολέας μας τόσο στο σύζυγο της εναγομένης όσο και στην ίδια. Η εναγομένη μετά τον θάνατο του συζύγου της, ανέλαβε όλες τις υποχρεώσεις του συζύγου της, δυνάμει ιδιωτικού εγγράφου σύμβασης αναγνώρισης χρέους με το οποίο αναγνώρισε την ως άνω οφειλή και υποσχέθηκε την αποπληρωμή της. Μετά την άρνησή της να υλοποιήσει τα συμφωνημένα, ο εντολέας μας πέτυχε την έκδοση Διαταγής Πληρωμής κατά της οποίας η αντίδικος άσκησε ανακοπή. Ταυτόχρονα ο εντολέας μας για την ίδια αιτία, άσκησε και κύρια αγωγή αναγνώρισης και καταψήφισης της οφειλής, η οποία συνεκδικάσθηκε με την ανωτέρω ανακοπή.
Το Μ Πρ δέχτηκε την αγωγή και απέρριψε την ανακοπή, κάνοντας δεκτό ότι, ο ενάγων δεν είχε καμιά υποχρέωση για το ορισμένο της αίτησής του για έκδοσης διαταγής πληρωμής αλλά και της αγωγής του, να αναφέρει το σύνολο του ανωτέρω λογαριασμού, πως ξεκίνησε και πως κατέληξε, ότι είναι αναμφισβήτητη η οφειλή της εναγομένης και το ύψος της, ότι το περιεχόμενο της συμφωνίας μεταξύ των διαδίκων είναι ξεκάθαρο και εκκαθαρισμένο καθώς για το τελευταίο αρκεί υπογραφή του συμφωνητικού δυνάμει του οποίου καταρτίσθηκε η σύμβαση αναγνώρισης χρέους χωρίς να απαιτείται πανηγυρικός τύπος, ότι δεν έχει υποπέσει σε παραγραφή η όποια απαίτηση σε βάρος της εναγομένης, διότι ξεκινά με την υπογραφή της ένδικης σύμβασης και ότι η ως άνω σύμβαση προεχόντως αποτελεί σύμβαση σύστασης νέας ενοχής καθώς η εναγομένη δεν αναλαμβάνει υποχρέωση έναντι ανύπαρκτου τρίτου ( ο σύζυγος έχει αποβιώσει) αλλά αναλαμβάνει την πληρωμή του χρέους η ίδια και ότι το ως άνω ιδιωτικό έγγραφο στο οποίο συνομολογείται η σύμβαση δανείου δεν υποβάλλεται σε κανένα έγγραφο τύπο.
Ασκήθηκε έφεση της αντιδίκου, ενώπιον του Μον Εφετείου Ιωαννίνων κατά της ανωτέρω απόφασης, η οποία απορρίφθηκε, κάνοντας δεκτό ότι η σύμβαση αφηρημένης αναγνώρισης χρέους που συνήφθη μεταξύ των διαδίκων και όχι σύμβαση εγγυήσεως, ιδρύει αφ’ εαυτής ενοχική υποχρέωση, ότι αποτελεί αυτοτελή βάση από αναιτιώδη σύμβαση αναγνώρισης χρέους, ήτοι ενοχή αυτοτελή και ανεξάρτητη από την υποκείμενη αιτία δανείου κάνοντας δεκτό ότι οι συμβληθέντες δεν απέβλεψαν μόνο στην παροχή απλού αποδεικτικού μέσου περί υπάρξεως χρέους αλλά σύσταση νέας αυτοτελούς ενοχής. Συνεπώς η ανακόπτουσα δεν μπορεί να προβάλλει ενστάσεις από την παλαιά ενοχή.
Τέλος, το Εφετείο, απέρριψε τον λόγο ανακοπής περί έλλειψης χαρτοσημάνσεως του ανωτέρω ιδιωτικού συμφωνητικού λόγω μη νομίμου χαρτοσημάνσεώς του, δεδομένου ότι και αν υποτεθεί ότι όντως η σύμβαση αυτή υπόκειται σε αναλογικό τέλος χαρτοσήμου, η παράβαση των σχετικών διατάξεων τελών χαρτοσήμου, δεν καθιστά την πιο πάνω σύμβαση άκυρη εκ μόνου του λόγου αυτού, δεδομένου ότι οι διατάξεις αυτές έχουν τεθεί για την εξυπηρέτηση του Ελληνικού Δημοσίου και όχι χάριν ανώτερου κοινωνικού σκοπού και ως εκ τούτου η παράβαση αυτών επάγεται ακυρότητα κάποιας διαδικαστικής πράξεως μόνο αν ο δικαστής κρίνει ότι η παράβαση αυτή, προκάλεσε στον διάδικο που την προτείνει, δικονομική βλάβη η οποία δεν μπορεί να αποκατασταθεί διαφορετικά παρά μόνο με την κήρυξη της ακυρότητας (αρθρ. 159 αρ.3 Κ ΠολΔ). Εφ. Αθ.7603/2002 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, Εφ. Δωδ. 32/2008 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ)
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ EΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ : 15-9-2015