ΑΠΑΤΗ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΞΙΑΣ

(Άρθρα 386 παρ 1β – α ΠΚ)

Δανειολήπτης προκειμένου να επιτύχει τραπεζική χρηματοδότηση, προσκόμισε στην τράπεζα 2 «πρωτότυπες» 1^ες εντολές πληρωμής τρίτου οφειλέτη του, ΟΤΑ, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν αυτές ως εγγύηση και να συσταθεί επί αυτών σύμβαση συστάσεως ενεχύρου – εκχώρησης. Η τράπεζα αποδεχόμενη ως ισχυρές και πρωτότυπες τις εντολές αυτές, συνέστησε ενέχυρο επί αυτών και προέβη σε χρηματοδότηση του δανειολήπτη.  Λόγω καθυστερήσεως εξοφλήσεως και κατόπιν κηρύξεως υπερήμερου του δανειολήπτη, η τράπεζα απευθύνθηκε στον ΟΤΑ προκειμένου να ενημερωθεί για τους λόγους καθυστέρησης πληρωμής των εντολών, για να λάβει την απάντηση ότι αυτές, είχαν ήδη εξοφληθεί απευθείας προς τον δανειολήπτη, ήδη 15 μήνες πριν τη σύσταση του ενεχύρου, ενώ δεν υφίσταται ο όρος «πρωτότυπη» εντολή, αφού αυτή μπορεί ευχερώς να αναπαραχθεί. Η τράπεζα άσκησε έγκληση κατά του δανειολήπτη για απάτη ιδιαίτερα μεγάλης αξίας (19.542,30 €).

Το Δικαστήριο κήρυξε αθώο τον κατηγορούμενο δεχόμενο, ότι ο δανειολήπτης προσκομίζοντας τις ως άνω εντολές πληρωμής ως εγγύηση δεν ενήργησε με δόλο, αλλά τελούσε σε πλάνη για το γεγονός ότι είχε ήδη εξοφληθεί για αυτές, καθότι το πλήθος των εντολών ήταν μεγαλύτερο από τις δύο συγκεκριμένες επίδικες, ενώ όλες οι υπόλοιπες (8) που επίσης είχαν προσκομισθεί ως εγγύηση, πληρώθηκαν κανονικά από τον οφειλέτη ΟΤΑ.

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ 31/5/2017

ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΜΑΣ 3582