ΛΟΓΩ ΗΘΙΚΗΣ ΒΛΑΒΗΣ ΠΟΥ ΥΠΕΣΤΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ Η ΟΠΟΙΑ ΠΡΟΚΛΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΚΑΙ ΥΠΑΙΤΙΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΔΟΤΗ ΜΟΝΟΝ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΝΤΟΠΙΖΕΤΑΙ ΕΙΤΕ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΠΡΑΞΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΔΟΤΗ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΠΡΟΣ ΤΟ ΝΟΜΟ ΕΊΤΕ ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΙΔΙΩΣ ΟΤΑΝ Η ΠΡΑΞΗ ΠΡΟΣΒΑΛΕΙ ΤΗΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΑΞΙΑ ΚΑΙ ΥΠΟΛΗΨΗ ΤΟΥ ΜΙΣΘΩΤΟΥ – Η ΜΗ ΕΓΚΑΙΡΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΑΠΟΔΟΧΩΝ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΡΓΟΔΟΤΗ ΤΟΥ ΔΕΝ ΕΠΑΡΚΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΜΕΛΙΩΣΗ ΤΟΥ ΩΣ ΑΝΩ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ
(ΑΡΘΡΑ 57, 59, 299, 914 και 932 του ΑΚ, 281 του ΑΚ, Αναγκαστικός νόμος 690/1945, όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 8 του νόμου 2336/1995)
Το Μονομελές Πρωτοδικείο Πρέβεζας απέρριψε αγωγή του αντιδίκου με την οποία ζητούσε την χρηματική ικανοποίησή του για προσβολή προσωπικότητας που υπέστη από παράνομη και υπαίτια συμπεριφορά του εντολέα μας – εργοδότη του, την οποία στοιχειοθέτησε στην μη έγκαιρη καταβολή των αποδοχών του (ή μισθών υπερημερίας) χωρίς να επικαλείται την συνδρομή άλλων περιστατικών, η οποία όπως υποστήριζε στην υπό κρίση αγωγή του τον μείωσε ηθικά. Συγκεκριμένα, το ως άνω Δικαστήριο εφαρμόζοντας τις διατάξεις των άρθρων 57, 59, 299, 914 και 932 του ΑΚ, έκρινε ότι συνάγεται το δικαίωμα να ζητήσει κάποιος χρηματική ικανοποίηση για προσβολή της προσωπικότητάς του μόνο στις περιπτώσεις, που προσβάλλεται η προσωπικότητά του από παράνομη και υπαίτια συμπεριφορά άλλου προσώπου, η οποία του προκαλεί ηθική βλάβη. Σε περίπτωση δε σύμβασης εξαρτημένης εργασίας, ο μισθωτός έχει το παραπάνω δικαίωμα από τον εργοδότη του, όταν πρόκειται είτε για παράνομη πράξη του τελευταίου, δηλαδή για πράξη, που βρίσκεται έξω από τα όρια του διευθυντικού δικαιώματος και είναι αντίθετη προς το νόμο, είτε πρόκειται για καταχρηστική άσκηση, του δικαιώματος αυτού, κατά την έννοια του άρθρου 281 του ΑΚ και επιπρόσθετα η πράξη να προσβάλλει την προσωπικότητα του εργαζομένου, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την επαγγελματική αξία και υπόληψή του.
Επιπροσθέτως έκρινε ότι από τη διάταξη του άρθρου του αναγκαστικού νόμου 690/1945, όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 8 του νόμου 2336/1995, προκύπτει ότι η μη εμπρόθεσμη καταβολή των δεδουλευμένων αποδοχών ή κάθε είδους αμοιβών για εργασία, που παρασχέθηκε, στοιχειοθετεί μεν ποινικό αδίκημα όχι όμως και αδικοπραξία με την έννοια του άρθρου 914 του ΑΚ, καθόσον με την παράλειψη αυτή ο εργαζόμενος δεν χάνει τις καθυστερούμενες αποδοχές του αφού διατηρεί αντίστοιχη ενοχική αξίωση κατά του εργοδότη του και, κατά συνέπεια, δεν προκαλείται στον εργαζόμενο ισόποση με τις αποδοχέςτου ζημιά, που να έχει ως αιτία το θεσπιζόμενο με τις διατάξεις του αναγκαστικού νόμου 690/1945 αδίκημα
Συνεπώς, κατέληξε ότι δεν υφίσταται παράνομη και υπαίτια προσβολή της προσωπικότητάς του εργαζομένου από την παραπάνω μη έγκαιρη καταβολή των αποδοχών του (ή μισθών υπερημερίας), χωρίς τη συνδρομή και άλλων περιστατικών, που να αφορούν στη συμπεριφορά του εργοδότη απέναντι του, η οποία να τον μειώνει ηθικά, μη έχοντας το δικαίωμα ο εργαζόμενος να διεκδικήσει μόνο από την παραπάνω καθυστέρηση χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής.
ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΜΑΣ
Δικηγορική Εταιρεία 