ΑΓΩΓΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΟΤΑ ΠΟΥ ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ ΑΓΡΟΤΕΜΑΧΙΟΥ – ΕΝΣΤΑΣΗ ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΑΜΥΝΟΜΕΝΟ / ΕΝΑΓΟΜΕΝΟ ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΕΠΙΤΙΘΕΜΕΝΟ / ΕΝΑΓΟΝΤΑ –  ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΤΟΙΧΕΙΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΤΗΣ ΔΙΑΤΑΞΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 281 ΑΚ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΝΙΣΤΑΜΕΝΟ ΠΩΣ ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΤΙΔΙΚΟΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΩΣ Η ΑΣΚΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ  ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΑ.

(ΑΡΘΡΑ 281 ΑΚ, 495 παρ 1 και 2, 498, 511, 513 παρ. 1β, 516 παρ. 1, 517 και 518 παρ. 1 ΚΠολΔ, 533 παρ. 1 ΚΠολΔ)

Ο ενάγων, γνωρίζοντας ότι δεν διαθέτει τις προϋποθέσεις απόκτησης κυριότητας διά χρησικτησίας,  ζητά να αναγνωρισθεί «ως καταχρηστική  η άσκηση του δικαιώματος κυριότητας από τον εναγόμενο δήμο». Η ένσταση καταχρηστικότητας παρέχεται μόνο ως μέσο άμυνας κατά το νόμο και όχι ως μέσο επίθεσης, κατά συνέπεια μπορεί να προβληθεί μόνο για την αντίκρουση αγωγής και όχι για τη θεμελίωση αυτής.

Τόσο το πρωτόδικο δικαστήριο όσο και το Εφετείο Ιωαννίνων απέρριψαν την αγωγή, αφού έκριναν ότι : Απλή αμφισβήτηση του δικαιώματος του εναγόμενου δήμου, δεν αποτελεί κατάχρηση δικαιώματος, αφού δεν υπάρχει άσκηση αντίθετου δικαιώματος του ενάγοντος (ΑΠ 84/1984, ΑΠ 1417/1984, ΑΠ 26/1972). Δικαίωμα προβολής της σχετικής ενστάσεως, έχει μόνο όποιος αναγνωρίζει ότι φορέας του σχετικού δικαιώματός είναι ο αντίδικός του, ο οποίος ενδεχόμενα το ασκεί καταχρηστικά.

 

ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΜΑΣ

Αρ αρχείου Δήμου Πρ 309

ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΑΠΟ ΔΙΚΟΓΡΑΦΟ ΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΑΣΚΗΣΗ ΝΕΑΣ – ΑΝΑΒΛΗΤΙΚΗ ΕΝΣΤΑΣΗ ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΥ ΠΕΡΙ ΜΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗΣ ΤΩΝ ΕΞΟΔΩΝ ΤΗΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΔΙΚΗΣ (ΑΡΘΡ 295 ΠΑΡ 2 ΚΠΟΛΔ) – ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΤΗΝ ΕΝΣΤΑΣΕΩΣ ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΒΑΘΜΟ- ΕΦΕΣΗ – ΤΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΕΞΕΔΩΣΕ ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΑΝΑΒΟΛΗ ΕΚΔΙΚΑΣΗΣ ΝΕΑΣ ΑΓΩΓΗΣ ΑΠΟΔΕΧΟΜΕΝΟ ΤΗ ΣΧΕΤΙΚΗ ΕΝΣΤΑΣΗ.

(ΑΡΘΡΑ 19 ΚΠΟΛΔ, 294 ΚΠΟΛΔ, 295 ΠΑΡ 2 ΚΠΟΛΔ, 297 ΚΠΟΛΔ, ΑΠ 539/2008, ΑΠ 857/2003, ΕΦΘΕΣ 2000/2017, ΕΦΑΘ 881/2011)

Κατά το άρθρο 294 ΚΠολΔ ο ενάγων μπορεί να παραιτηθεί από το δικόγραφο της αγωγής και χωρίς τη συναίνεση του εναγόμενου πριν προχωρήσει η συζήτηση της ουσίας της υποθέσεως, κατά δε το άρθρο 297 ΚΠολΔ η παραίτηση γίνεται ή με δήλωση που καταχωρίζεται στα πρακτικά ή με δικόγραφο που επιδίδεται στον αντίδικο του παραιτουμένου.

ΑΙΤΗΣΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ – ΑΝΑΘΕΣΗ ΠΡΟΣΩΡΙΝΗΣ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑΣ ΤΕΚΝΩΝ ΣΤΟ ΘΕΙΟ ΚΑΙ ΤΗ ΘΕΙΑ ΤΩΝ ΑΝΗΛΙΚΩΝ

Άρθρα 1510, απρ. 3 του Α.Κ., και  1532 του Α.Κ., 1533 παρ. 1, 3, 4 ΑΚ.

 

Αίτηση ασφαλιστικών μέτρων από το θείο και τη θεία των ανηλίκων, εκ της πατρικής γραμμής, για την ανάθεση σ’ αυτούς της προσωρινής επιμέλειας των ανηλίκων ανιψιών.

ΑΓΩΓΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΠΑΤΡΟΤΗΤΑΣ Η ΟΠΟΙΑ ΕΓΙΝΕ ΔΕΚΤΗ ΤΟΣΟ ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΟΣΟ ΚΑΙ ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΟ ΒΑΘΜΟ. ΑΣΚΗΣΗ ΑΝΑΙΡΕΣΗΣ. ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΑΥΤΗΣ ΩΣ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗΣ ΛΟΓΩ ΜΗ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΣ ΠΡΟΒΛΕΠΟΜΕΝΟΥ ΠΑΡΑΒΟΛΟΥ.

Η ΜΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΥ :Α) ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΕΞΕΤΑΣΗ DNA ΠΑΡΑ ΤΗ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑ, Β) ΟΥΤΕ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΕΦΕΤΕΙΟΥ, Γ) ΟΥΤΕ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΕΝΔΙΚΩΝ ΜΕΣΩΝ ΠΟΥ Ο ΙΔΙΟΣ ΑΣΚΗΣΕ, ΚΑΙ ΠΑΡΑ ΤΗ ΣΥΝΔΥΑΣΜΕΝΗ ΜΗ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΒΟΛΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΙΡΕΣΗ, ΔΕΝ ΥΠΟΔΗΛΩΝΟΥΝ ΠΡΟΘΕΣΗ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΟΥΝ ΤΗΝ ΕΠΙΒΟΛΗ ΠΟΙΝΗΣ ΤΑΞΗΣ.

 

(Άρθρ. 205, 568 παρ. 1, 2 και 4, 576 παρ. 1 – 3 ΚΠολΔ).

 (Αριθμός αρχείου μας).

Η συγκεκριμένη απόφαση έχει δημοσιευθεί και στην τράπεζα νομικών πληροφοριών ΝΟΜΟΣ.

ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΑΠΩΤΕΡΩΝ ΑΝΙΟΝΤΩΝ (ΓΙΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΠΠΟΥ) ΜΕ ΤΑ ΕΓΓΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ.

Άρθρ. 1520 εδ β ΑΚ.

Οι γονείς των τέκνων, δεν δικαιούνται να εμποδίζουν την επικοινωνία αυτών με τους απώτερους ανιόντες εκτός και εάν υπάρχει σοβαρός λόγος. Η επικοινωνία των τέκνων με τον παππού ή τη γιαγιά συντελεί στη διατήρηση των συγγενικών δεσμών της αντίστοιχης γραμμής, ή όταν τη φροντίδα του παιδιού είχαν αναλάβει για μεγάλο χρονικό διάστημα οι γονείς του συζύγου που πέθανε ή του αφαιρέθηκε η γονική μέριμνα.

Οι σύγχρονες μορφές ενδοοικογενειακής βίας – νομοθετικό πλαίσιο.

(Ν. 3500/2006,αρθρ. 13 περ β’, 299, 311, 336, 308 παρ. 1, 338 ΠΚ, 1532 ΑΚ)

Η ενδοοικογενειακή βία δεν είναι ένας όρος και μία συμπεριφορά πρωτόγνωρη. Δυστυχώς μέχρι και το έτος 2006, ο δράστης μίας τέτοιας συμπεριφοράς κατά μέλους της οικογενείας του, τύγχανε της ίδιας ποινικής αντιμετώπισης με οποιονδήποτε μη συγγενή.

ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΤΩΝ ΑΝΗΛΙΚΩΝ ΤΕΚΝΩΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΚΔΟΣΗ ΔΙΑΖΥΓΙΟΥ

Κατ’ αρχήν να ορίσω τη διάκριση μεταξύ της γονικής μέριμνας και της επιμέλειας, με έναν τρόπο γενικό προκειμένου να καταστεί κατανοητός.

ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΑΛΛΟΔΑΠΗΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ

Άρθρα 740 – 781, 905, 323 ΚΠολΔ, Ν. 4305/1962

ΑΡ. ΑΡΧΕΙΟΥ ΜΑΣ 857α

Ο αιτών και η σύζυγός του βρισκόταν σε διάσταση από τον Ιούνιο του 1990 χωρίς να έχει λυθεί ο μεταξύ τους γάμος. Το 1992 γεννήθηκε στην Γερμανία από την σύζυγο του αιτούντος ένα παιδί το οποίο ως γεννημένο σε νόμιμο γάμο θεωρήθηκε ως γνήσιο τέκνο του αιτούντος. Εν συνεχεία με απόφαση του Πρωτοδικείου WUPPERTAL Γερμανίας η οποία προσκομίσθηκε σε επίσημη ακριβή μετάφραση στην ελληνική γλώσσα και η οποία έγινε αμετάκλητη από το 1995 κρίθηκε ότι το ανωτέρω ανήλικο τέκνο δεν είναι γνήσιο τέκνο του αιτούντος. Εξάλλου δεν έχει εκδοθεί απόφαση του Πρωτοδικείου Πρέβεζας σχετική με τη λύση γάμου των προαναφερομένων συζύγων.

Άσκηση αίτησης αναγνώρισης δεδικασμένου αλλοδαπής δικαστικής απόφασης.

Κατά συνέπεια ενόψει του ότι δεν υπάρχει λόγος που να αποκλείει την αναγνώριση του δεδικασμένου της προαναφερθείσας αλλοδαπής απόφασης αφού η απόφαση αυτή δεν αντιτίθεται στην ημεδαπή δημόσια τάξη και τα χρηστά εν γένει ήθη της Ελληνικής κοινωνίας ούτε άλλωστε ο αιτών στερήθηκε το δικαίωμα υπεράσπισής του και γενικά της συμμετοχής του στη δίκη ενώπιον του παραπάνω αλλοδαπού δικαστηρίου, το Μονομελές Πρωτοδικείο Πρέβεζας δέχτηκε την υπό κρίση αίτηση.

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ : 11-1-2016

 

 

 

 

ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΠΕΡΙ ΝΟΜΗΣ ΜΕΤΑΞΥ ΠΡΩΗΝ ΣΥΖΥΓΩΝ– ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΣΤΕΓΗΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΠΟΔΟΘΕΙ ΛΟΓΩ ΣΤΕΓΑΣΤΙΚΗΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΜΕΣΩ ΟΕΚ

 

Άρθρα 733, 734, 735 ΚΠολΔ, ΝΔ 2963/1954, ΑΝ 163/1967, Ν 1641/1986, ΥΑ 50442/1998.

 

Αριθμός αρχείου μας 2750

 

     Ο αιτών τα ασφαλιστικά μέτρα περί νομής και αντίδικος της εντολέως μας, στην αίτηση ασφαλιστικών μέτρων που υπέβαλλε ενώπιον του Ειρηνοδικείου Πρέβεζας, ισχυριζόταν ότι λόγω του επαγγέλματος και ενσήμων δικαιούνταν στεγαστική αποκατάσταση από τον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας (εφεξής ΟΕΚ). Ότι στα πλαίσια αυτά, του παραχωρήθηκε το αναφερόμενο στην αίτηση διαμέρισμα. Ότι η οικογενειακή του κατάσταση κανένα ρόλο δεν έπαιξε στην επιλογή αυτού και της οικογενείας του για στεγαστική αποκατάσταση. Ότι στο εν λόγω διαμέρισμα κατοικούσε με την οικογένειά του μέχρι την έκδοση δικαστικής απόφασης που διέταζε την προσωρινή μετοίκησή του λόγω διάσπασης της έγγαμης συμβίωσής του με την σύζυγό του αλλά και με τα τέκνα του. Και τέλος ότι εφόσον ο μεταξύ τους γάμος έχει λυθεί σήμερα αμετάκλητα, δεν συντρέχουν οι λόγοι για τους οποίους διετάχθη η μετοίκησή του, άρα πρέπει να του αποδοθεί η αποκλειστική νομή και κατοχή της εν λόγω κατοικίας.

Βασικό και θεμελιώδες επιχείρημα της καθ’ης η αίτηση και εντολέως μας ήταν ότι νομίμως είχε το δικαίωμα νομής και κατοχής του επιδίκου, καθώς όπως προκύπτει από έγγραφο της Νομικής Υπηρεσίας του ΟΕΚ, εφόσον η σύζυγος δηλώθηκε από τον αιτούντα ως προστατευόμενο μέλος της οικογένειάς του, τότε «εάν ο γάμος λυθεί με υπαιτιότητα του αιτούντος, έχει δικαίωμα οίκησης εφόρου ζωής που χάνεται σε περίπτωση γάμου αυτής ή σε περίπτωση που αποκτήσει ιδιόκτητη στέγη».

Το Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση του αντιδίκου κυρίως με βάση τον ανωτέρω ισχυρισμό, δηλαδή δέχθηκε ότι η σύζυγος έχει δικαίωμα οίκησης επί του επιδίκου, καθώς μέχρι σήμερα τηρεί τις προϋποθέσεις χρήσης αυτού όπως τις ορίζει ο ΟΕΚ.

Άλλως και επικουρικώς σε κάθε περίπτωση ο αιτών, έχει χάσει το δικαίωμα της προστασίας του από τη νομή και κατοχή της οικίας διότι αυτό έχει υποπέσει στην ενιαύσια παραγραφή του αρθρ. 992 ΑΚ.

Υπόθεση του γραφείου μας.

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ 13-11-2015

ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΚΗ ΔΥΣΦΗΜΗΣΗ ΔΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΘΕΣΗΣ ΔΙΚΟΓΡΑΦΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ ΠΟΥ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΠΡΟΣΒΛΗΤΙΚΕΣ ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ– ΑΔΙΚΟΠΡΑΞΙΑ – ΔΙΑΤΡΟΦΗ – ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΟΥ ΜΗ ΥΠΑΙΤΙΟΥ ΣΥΖΥΓΟΥ – ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΤΕΚΝΩΝ
Άρθρα 914 AK, 176, 362, 363, 367 Π.Κ, 666, 667, 670, 671.673,675 681β, 907, 910 α 4 ΚΠολΔ, 1390, 1391, 1392 παρ.2, 1485, 1486, 1489 παρ.2, 1493, 1495 1496, 1498, 1510 παρ.1, 1511, 1513, 1514, 1518 ΑΚ
ΑΡ. ΑΡΧΕΙΟΥ ΜΑΣ 2964

Ενάγουσα σύζυγος στρέφεται με αγωγή εναντίον του συζύγου της, ισχυριζόμενη ότι έπεσε θύμα συκοφαντικής δυσφήμησης από τον ίδιο, και ζητά να της καταβληθεί χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, διότι ο τελευταίος μεταχειρίστηκε ιδιαίτερα προσβλητικές φράσεις εναντίον της, (περί μοιχείας), οι οποίες περιλαμβάνονταν στην αίτηση ασφαλιστικών μέτρων που είχε καταθέσει ο τελευταίος κατά της ενάγουσας σε προγενέστερο χρόνο και με την οποία ζητούσε την μετοίκηση της ίδιας αλλά και των δύο ανήλικων τέκνων τους από την οικία.
Εν τω μεταξύ μεσολάβησαν άλλες δίκες για τη λύση του γάμου, ανάθεση επιμέλειας, διατροφή τέκνων και συζύγου.
Το Πολυμελές Πρωτοδικείο Πρέβεζας που εκδίκασε την ανωτέρω αγωγή της συζύγου (ενάγουσας), δεν δέχτηκε ότι ο εναγόμενος τέλεσε το αδίκημα της συκοφαντικής ή απλής δυσφήμησης, όμως δέχτηκε ότι αποδείχθηκε ο ειδικός σκοπός εξύβρισης του εναγομένου απορρίπτοντας σχετική ένστασή του περί ενάσκησης δικαιώματος. Επίσης, το Δικαστήριο δέχτηκε την ύπαρξη υπαιτιότητας του εναγομένου που απαιτεί ο νόμος για την ικανοποίηση της αξίωσης χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης της ενάγουσας, σε αντίθεση με την αντικειμενική ευθύνη του προσβάλλοντος που καθιερώνει ο νόμος μόνο ως προς την αξίωση άρσης της προσβολής και παράλειψής της στο μέλλον. Κατά της ανωτέρω απόφασης ασκήθηκαν εφέσεις εκατέρωθεν που συνεκδικάσθηκαν από το Τριμελές Εφετείο Ιωαννίνων το οποίο δέχτηκε εν μέρει την ανωτέρω αγωγή.
Κατόπιν, με απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πρέβεζας η οποία δέχθηκε υπαιτιότητα αμφότερων των συζύγων, λύθηκε ο γάμος των ανωτέρω αντιδίκων, για την λύση του οποίου ασκήθηκαν εκατέρωθεν αντίθετες αγωγές διαζυγίου λόγω ισχυρού κλονισμού. Κατά της απόφασης αυτής ασκήθηκε έφεση μόνο από την εκκαλούσα σύζυγο η οποία όμως απορρίφθηκε, διότι το Δικαστήριο αποφάσισε ότι το γεγονός, πως στο αιτιολογικό της πρωτόδικης απόφασης με την οποία λύθηκε ο γάμος, γινόταν δεκτό ότι ο ισχυρός κλονισμός του γάμου αφορούσε και το πρόσωπό της εκκαλούσας, δεν θα είχε καμιά επίδραση στις έννομες σχέσεις της.
Επί της αγωγής της ενάγουσας συζύγου ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πρέβεζας, με την οποία ζητούσε να της ανατεθεί η επιμέλεια των δύο ανήλικων τέκνων της, και να της επιδικασθεί διατροφή τόσο για την ίδια όσο και για τα τέκνα της, εκδόθηκε απόφαση με την οποία έγινε δεκτή η αγωγή. Κατά της απόφασης αυτής ασκήθηκε έφεση από τον εκκαλούντα εναγόμενο σύζυγο ενώπιον του Εφετείου Ιωαννίνων το οποίο δέχτηκε ότι η εφεσίβλητη σύζυγος ορθά διέκοψε την έγγαμη συμβίωσή της με τον τελευταίο για εύλογη αιτία και πως δικαιούται διατροφή από αυτόν, η οποία, ακόμη και αν υποτεθεί ότι η σύζυγος εφεσίβλητη διατηρούσε εξωσυζυγικό δεσμό, (κατά τους ισχυρισμούς του εκκαλούντος συζύγου) το γεγονός αυτό, δεν θα οδηγούσε σε κατάλυση του δικαιώματός της για διατροφή αλλά σε περιορισμό του, με την προϋπόθεση προβολής σχετικής ένστασης εκ μέρους του εκκαλούντος συζύγου η οποία ουδέποτε προβλήθηκε.
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ 19-12-2014