ΑΓΩΓΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΟΤΑ ΠΟΥ ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ ΑΓΡΟΤΕΜΑΧΙΟΥ – ΕΝΣΤΑΣΗ ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΑΜΥΝΟΜΕΝΟ / ΕΝΑΓΟΜΕΝΟ ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΕΠΙΤΙΘΕΜΕΝΟ / ΕΝΑΓΟΝΤΑ –  ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΤΟΙΧΕΙΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΤΗΣ ΔΙΑΤΑΞΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 281 ΑΚ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΝΙΣΤΑΜΕΝΟ ΠΩΣ ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΤΙΔΙΚΟΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΩΣ Η ΑΣΚΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ  ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΑ.

(ΑΡΘΡΑ 281 ΑΚ, 495 παρ 1 και 2, 498, 511, 513 παρ. 1β, 516 παρ. 1, 517 και 518 παρ. 1 ΚΠολΔ, 533 παρ. 1 ΚΠολΔ)

Ο ενάγων, γνωρίζοντας ότι δεν διαθέτει τις προϋποθέσεις απόκτησης κυριότητας διά χρησικτησίας,  ζητά να αναγνωρισθεί «ως καταχρηστική  η άσκηση του δικαιώματος κυριότητας από τον εναγόμενο δήμο». Η ένσταση καταχρηστικότητας παρέχεται μόνο ως μέσο άμυνας κατά το νόμο και όχι ως μέσο επίθεσης, κατά συνέπεια μπορεί να προβληθεί μόνο για την αντίκρουση αγωγής και όχι για τη θεμελίωση αυτής.

Τόσο το πρωτόδικο δικαστήριο όσο και το Εφετείο Ιωαννίνων απέρριψαν την αγωγή, αφού έκριναν ότι : Απλή αμφισβήτηση του δικαιώματος του εναγόμενου δήμου, δεν αποτελεί κατάχρηση δικαιώματος, αφού δεν υπάρχει άσκηση αντίθετου δικαιώματος του ενάγοντος (ΑΠ 84/1984, ΑΠ 1417/1984, ΑΠ 26/1972). Δικαίωμα προβολής της σχετικής ενστάσεως, έχει μόνο όποιος αναγνωρίζει ότι φορέας του σχετικού δικαιώματός είναι ο αντίδικός του, ο οποίος ενδεχόμενα το ασκεί καταχρηστικά.

 

ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΜΑΣ

Αρ αρχείου Δήμου Πρ 309

ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΑΠΟ ΔΙΚΟΓΡΑΦΟ ΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΑΣΚΗΣΗ ΝΕΑΣ – ΑΝΑΒΛΗΤΙΚΗ ΕΝΣΤΑΣΗ ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΥ ΠΕΡΙ ΜΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗΣ ΤΩΝ ΕΞΟΔΩΝ ΤΗΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΔΙΚΗΣ (ΑΡΘΡ 295 ΠΑΡ 2 ΚΠΟΛΔ) – ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΤΗΝ ΕΝΣΤΑΣΕΩΣ ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΒΑΘΜΟ- ΕΦΕΣΗ – ΤΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΕΞΕΔΩΣΕ ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΑΝΑΒΟΛΗ ΕΚΔΙΚΑΣΗΣ ΝΕΑΣ ΑΓΩΓΗΣ ΑΠΟΔΕΧΟΜΕΝΟ ΤΗ ΣΧΕΤΙΚΗ ΕΝΣΤΑΣΗ.

(ΑΡΘΡΑ 19 ΚΠΟΛΔ, 294 ΚΠΟΛΔ, 295 ΠΑΡ 2 ΚΠΟΛΔ, 297 ΚΠΟΛΔ, ΑΠ 539/2008, ΑΠ 857/2003, ΕΦΘΕΣ 2000/2017, ΕΦΑΘ 881/2011)

Κατά το άρθρο 294 ΚΠολΔ ο ενάγων μπορεί να παραιτηθεί από το δικόγραφο της αγωγής και χωρίς τη συναίνεση του εναγόμενου πριν προχωρήσει η συζήτηση της ουσίας της υποθέσεως, κατά δε το άρθρο 297 ΚΠολΔ η παραίτηση γίνεται ή με δήλωση που καταχωρίζεται στα πρακτικά ή με δικόγραφο που επιδίδεται στον αντίδικο του παραιτουμένου.

ΤΡΑΠΕΖΙΚΑ ΔΑΝΕΙΑ – ΠΡΟΣΟΧΗ ΜΗΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΑΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ ΚΑΙ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΕΥΚΟΛΕΣ ΛΥΣΕΙΣ

Η ενασχόληση με τη δικαστική προστασία της τιμής, της ζωης και της περιουσίας σου δεν μπορει να γινεται απο άτομα που καμία σχέση δεν έχουν με το νομικό γνωστικό αντικείμενο.

Μην εμπιστεύεσαι τις εύκολες λύσεις και να κρατάς πάντα μικρό καλάθι.

Μην καταφεύγεις σε καιρόσκοπους, επιτήδειους και επικίνδυνους τύπους που δεν έχουν καμία σχέση με το αντικείμενο.

Ενημερωσου υπεύθυνα για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις σου πριν αναθέσεις την υπόθεση σου και μην προτιμάς να σου χαιδευουν του αυτιά.

Τις νομικες υποθέσεις αναλαμβάνουν οι δικηγοροι, τις ιατρικές οι γιατροί και τις απάτες οι παπατζηδες.

Αναφορά στο συγκεκριμένο θέμα έγινε και στον ιστότοπο ενημέρωσης PrevezaBest.gr. Ένα μέρος της ανάρτησης ακολουθεί παρακάτω:

«Η μεγάλη απάτη που έστησαν σε βάρος των Ελλήνων πολιτών οι διαχειριστές της εξουσίας και οι τραπεζίτες, με πρόσχημα την ανακεφαλαιοποίηση των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων», ήταν το θέμα της εκδήλωσης η οποία πραγματοποιήθηκε το απόγευμα του Σαββάτου στην πρώην λαική αγορά με Κεντρικό ομιλητή-εισηγητή  τον οικονομολόγο και πρόεδρο του κινήματος «Αντίσταση Τώρα», κ. Παναγιώτη Θεοδωρίδη.

Την αντίδραση όμως του Δικηγόρου Απόστολου Τάσση προκάλεσε τα όσα ανέφερε ο κ.Θεοδωρίδης στην ομιλία του, ο οποίος κατηγόρησε ανοιχτά τον πρόεδρο του κινήματος  για απάτη με σκοπό την προσέλκυση πελατών και αντιποίηση δικηγορικού λειτουργήματος .

Στην ίδια εκδήλωση ο πρόεδρος του δικηγορικού συλλόγου Πρέβεζας κ Θωμάς Γεωργίου, ζήτησε να προσκομισθούν αποφάσεις που να επιβεβαιώνουν τη δυνατότητα της «αντίστασης τώρα» να ακυρώσει τα δάνεια με τις τράπεζες, χωρις όμως να λάβει τέτοιες αποφάσεις.

Αναγνώσθηκε από τον κ Θεοδωρίδη μόνο μια απόφαση η οποία όμως … Ήταν απορριπτική!!!

Ο κ Τάσσης αναφέρθηκε ανοικτά σε ύποπτο κερδοσκοπικό σκοπό της οργάνωσης αυτής που κρύβεται πίσω από προσωπείο σωματείου, παρέχοντας νομικές υπηρεσίες απο μη δικηγόρους, εξαπατώντας δανειολήπτες τάζοντας τους την ακύρωση των δανείων τους.

Επίσης ο κ Τάσσης τον ρώτησε τι ευθύνη αναλαμβάνει το σωματείο αν τελικά ο πολίτης επιβαρυνθεί περισσότερο από αυτές τις ενέργειες και τι διασφαλίσεις του παρέχονται, επίσης χωρίς όμως να λάβει απάντηση. Επίσης αναφέρθηκε προσωπικά στον κ Θεοδωρίδη τον οποίο κατηγόρησε για  Επικινδυνότητα, νομική άγνοια, παράνομη προτροπή των πολιτών σε άστοχες νομικές ενέργειες και αντιποίηση νομικού λειτουργήματος, καθώς και για σύνδεση του σωματείου με τις θέσεις, τη φρασεολογία και τα συνθήματα της χρυσής αυγής, τη στιγμή που εμφανίζεται στο καταστατικό του ως ακομμάτιστο.

Αναζητήσαμε πληροφορίες στο επίσημο σάιτ του σωματείου καθώς και στις ιστοσελίδες του στο fb, όπου βρήκαμε πράγματι αναφορά πολίτη που καταγγέλει το σωματείο ότι καταστράφηκε γιατί έκανε οτι του είπαν, και ταυτόχρονα απειλές του διαχειριστή του προφίλ στο fb προς πολίτες που είπαν τη γνώμη τους, για να πάνε απο εκει … αν τολμούσαν και να τα πούνε απο κοντά.

Το συγκεκριμένο σωματείο προτρέπει τους πολίτες να μην πληρώνουν τους φόρους, να στέλνουν εξώδικα και να κάνουν μηνύσεις στους εφοριακούς, στην αστυνομία που τους σταματά για έλεγχο ακόμη και στους δικαστές για κακοδικία.

Ιατρικό Νομικό Συνέδριο Νάξος – Ιούλιος 2015

Ιατρικό Νομικό Συνέδριο

Νάξος – Ιούλιος 2015

 

Το διάστημα μεταξύ 10 και 11 Ιουλίου έλαβε χώρα στη Νάξο Ιατρικό – Νομικό Συνέδριο με θέμα το Ιατρικό Δίκαιο στην Πράξη.

Η σύντομη τοποθέτησή μου είχε ως εξής:

«Κύριοι σύνεδροι.

Εάν κλειδώσουμε σε μία αίθουσα έναν γιατρό, ένα δικηγόρο και ένα δικαστή, είναι πολύ πιθανόν να προβούν σε παράλληλους μονόλογους, τελώντας σε πλήρη αδυναμία συνεννόησης, αφού δεν θα μπορούν ούτε να πείσουν ούτε να πεισθούν. Οι νομικές έννοιες είναι πολλές φορές ακατανόητες στους ιατρούς, όπως και οι ιατρικές για τους νομικούς.

Το δύσκολο έργο και το κενό μεταξύ των ιατρικών και νομικών ζητημάτων, καλούνται να επιλύσουν οι νεοσύστατες επιστήμες της ιατροδικαστικής, ψυχιατροδικαστικής, βιοηθικής κλπ, επιδιώκοντας να συγκεράσουν και συγκεντρώσουν στο ίδιο πρόσωπο, γνώσεις και από τις δύο αυτές επιστήμες. Πράγμα ωστόσο ιδιαίτερα δύσκολο αφού η κατοχή μόνο της μίας εκ των επιστημών αυτών, είναι έργο σχεδόν ακατόρθωτο για το σύγχρονο επιστήμονα. Πόσο μάλλον και των δύο.

Ακόμη όμως και η συγκέντρωση της γνώσης να επιτευχθεί, θα βρεθούμε μπροστά στο ερώτημα του Γκάντι : ποια η αξία της επιστήμης αν αποχωριστεί από την αρετή; Ποιο είναι το νόημα να κατέχει κάποιος την απόλυτη γνώση και των δύο επιστημών, και άρα να εμφανίζεται ως αυθεντία, όταν προτίθεται να χρησιμοποιήσει τη γνώση αυτή, όχι προς όφελος της κοινωνίας αλλά του εαυτού του. Στη συγκεκριμένη δε περίπτωση, η γνώση αυτή, χωρίς αρετή μπορεί να καταστεί ιδιαίτερα επικίνδυνη αφού, θα είναι σχεδόν αδύνατη ανταπόδειξη απέναντι στην κρίση του ειδικού.

Εύλογα λοιπόν γεννάται το ερώτημα πως γίνεται η χρήση των ειδικών αυτών γνώσεων των δύο επιστημών από τον κάτοχο αυτών, όταν αυτές παρατίθενται μπροστά στο δικαστή, που πρέπει να τις αποδεχθεί, αξιολογήσει και με βάση αυτές να εκδώσει δίκαιη απόφαση;

Στο ερώτημα αυτό οι ιατροί, παλαιότερα είχαν ως κανόνα την επωδό: Ο άνθρωπος είναι προορισμένος να πεθάνει. Ο γιατρός δεν είναι υποχρεωμένος να σώζει τον κάθε ασθενή. Το επιχειρεί και εάν το καταφέρει είναι ο θεός. Αλλιώς, δεν φταίει. Ο γιατρός ότι ήταν να κάνει το έκανε. Ας βάλει το χέρι του και ο ίδιος ο θεός…

Ενώ οι Δικηγόροι: Ο Δικηγόρος έχει υποχρέωση να εμφανίσει και μεγιστοποιήσει την αλήθεια ή το ποσοστό αυτής, του εντολέα του. Από εκεί και πέρα, ας βάλει το χέρι του και ο Δικαστής…

Βεβαίως με την εξέλιξη της επιστήμης αυτές οι απλουστεύσεις τείνουν να εξαλείφονται.

Παρόλα αυτά, όταν η αρετή δεν συναντάται με την επιστήμη, η τελευταία γίνεται τεράστιο φονικό όπλο κατά του αδυνάτου και αυτού που δεν έχει τη δυνατότητα της τέλειας υπεράσπισης δικαστικά και ιατροδικαστικά.

Σε κάθε περίπτωση ιατρικού σφάλματος, κινείται ταυτόχρονα και παράλληλα και η πειθαρχική διαδικασία στα πλαίσια ΕΔΕ κατά του ιατρού. Για τους δικηγόρους σπανιότερα αφού το θύμα … επιζεί. Μία καλή αρχή λοιπόν για την εφαρμογή και εμπέδωση της αρετής θα ήταν η σωστή λειτουργία των πειθαρχικών συμβουλίων και επιτροπών ιατρών και δικηγόρων, ούτως ώστε να αποδίδεται δικαιοσύνη κάθε φορά που κατηγορούμαστε για τη μη σωστή άσκηση του λειτουργήματός μας. Πόσες φορές όμως βλέπουμε καταδικαστικές αποφάσεις από τα πειθαρχικά συνδικαλιστικά μας όργανα; Ελάχιστες. Στα πλαίσια του στατιστικού λάθους. Και συνήθως όταν δεν μπορεί να υπάρχει άλλη οδός ή εμφιλοχωρεί εμπάθεια των κριτών απέναντι στους κρινόμενους. Ποια ισχύ έχουν λοιπόν τα πορίσματα και οι εκθέσεις των επιτροπών αυτών «των σοφών» απέναντι στο Δικαστή, που γνωρίζει εκ των προτέρων ότι είναι μεροληπτικές; Αν μάλιστα σκεφθεί κανείς την πρόβλεψη του άρθρ. 45 ΚΠοινΔ, όπου ρητά ορίζει ότι παρέλκει η προανάκριση όταν έχει προηγηθεί ΕΔΕ, τότε γίνεται αντιληπτή η κρισιμότητα και η ανάγκη δίκαιης διοικητικής εξέτασης του κρινόμενου ζητήματος και του κατηγορουμένου γιατρού ή δικηγόρου.

Δυστυχώς όμως, ακόμη, σήμερα που όλοι ζητούμε αλλαγές, κανείς μας δεν επιθυμεί να αλλάξει προσωπικά. Είναι πολύ εύκολο να βρεις ιατροδικαστή για να υπερασπίσει τη θέση ενός ιατρού στην περίπτωση ιατρικού σφάλματος, αναφέροντας ανακρίβειες και ψέματα που δεν μπορούν να ελεγχθούν και διασταυρωθούν από το δικαστή που δεν έχει τις ειδικές γνώσεις.

Αυτόν τον τομέα λοιπόν καλείται να καλύψει η ιατροδικαστική. Με ακέραιη συνείδηση, με σεβασμό στον Ιπποκράτειο όρκο αλλά και στο καθήκον αληθείας, με σεβασμό στον άνθρωπο.

Η τυπικότητα είναι πάντα υπέρ του αδύνατου. Αν πασιφανώς οι απαλλακτικές ΕΔΕ, αποφάσεις πειθαρχικών επιτροπών και κρίσεις ιατρών – πραγματογνωμόνων – ιατροδικαστών ήταν αδέκαστες και ακέραιες, θα μπορούσαν με μεγαλύτερη ασφάλεια δικαίου να γίνονται αποδεκτές από τα δικαστήρια προς χάρη του κοινωνικού συνόλου. Εκεί νομίζω ότι πρέπει να εστιάσουμε και εκεί οφείλουμε να συνεπικουρήσουμε εμείς οι δικηγόροι. Και έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας.»

Νάξος 10 Ιουλίου 2015

Απόστολος Αν Τάσσης

Δικηγόρος

12 ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ

12 ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ

Στις 22-24 Μαΐου πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα στο «Αμφιθέατρο Καρατζά» στην Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος (Πλατεία Κοτζιά) το 12^ο πανελλήνιο συνέδριο της που διοργάνωσε η Ελληνική Εταιρεία Ποινικού Δικαίου με θέμα «Η ποινική νομοθέτηση και τα προβλήματά της».

Τέθηκαν πολλές και διαφορετικές απόψεις σχετικά με τις τροποποιήσεις που αναμένεται να επέλθουν στον Ποινικό Κώδικα, καθώς και στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Οι απόψεις αυτές διατυπώθηκαν τόσο από τα μέλη των νομοπαρασκευαστικών επιτροπών των κωδίκων, τα οποία παραβρέθηκαν, όσο και από εξέχουσες προσωπικότητες του δικαστικού σώματος (μεταξύ των οποίων πρόεδρος και αντιπρόεδρος του ΑΠ, Εισαγγελέας και αντιεισαγγελείς του ΑΠ), αρκετοί πανεπιστημιακοί καθηγητές της νομικής επιστήμης, δικηγόροι κλπ. Επίσης τις εργασίες του συνεδρίου παρακολούθησε και ο Υπουργός Δικαιοσύνης.

Τα πορίσματα του τριήμερου αυτού συνεδρίου, τα οποία ως βασικό κριτήριο έχουν την επιτάχυνση της απονομής της δικαιοσύνης και την αποσυμφόρηση των φυλακών, είναι τα ακόλουθα:

 

• Πλήρης αναθεώρηση του ποινικού κώδικα στο σύνολό του, μειώνοντας τον αριθμό των άρθρων. Επικέντρωση σε συγκεκριμένη ομάδα αντικοινωνικών συμπεριφορών που αφορά μεγάλες ομάδες ατόμων καθώς και σε εγκλήματα ιδιαίτερης ηθικής απαξίωσης. Ακούσθηκε η πρωτοποριακή άποψη αποποινικοποίησης μεγάλου αριθμού αξιόποινων συμπεριφορών και η αντικατάσταση της ποινικής πρόβλεψης, από διοικητικά πρόστιμα. Η σκέψη αυτή προσκρούει στην δομή και την αδυναμία της δημόσιας διοίκησης να αναλάβει το έργο αυτό με τρόπο αξιόπιστο για τον πολίτη αλλά και το κράτος. Ένα πρόστιμο για μία απλή διοικητική παράβαση, σίγουρα θα ήταν αποτελεσματικότερο και αποτρεπτικότερο για το μέλλον, από μία ποινική δίωξη για μία δίκη που θα γίνει μετά από χρόνια και κανείς δεν θα θυμάται τι αφορά. Έτσι θα μειώνονταν κατά μεγάλο μέρος ο όγκος των δικών που θα περιορίζονταν στα σοβαρότερα αδικήματα. Στα συμπεράσματα αυτά είχε φθάσει και η προηγούμενη νομοπαρασκευαστική επιτροπή αλλά είναι απίθανο να γίνουν δεκτά από την πολιτική εξουσία.
• Πρόταση περί κατάργησης της τακτικής ανάκρισης και ανάληψη της αποκλειστικής ευθύνης του εισαγγελέα στα κακουργήματα, περί ασκήσεως ή μη ποινικής δίωξης, με σκοπό την επιτάχυνση απονομής δικαιοσύνης. Δεν αναμένεται να γίνει δεκτή.
• Πρόταση περί κατάργησης του θεσμού της μετατροπής της ποινής. Το καθαρά εισπρακτικό αυτό μέσο, δίνει τη δυνατότητα σε όσους έχουν την οικονομική δυνατότητα να πληρώνουν και να παραβατούν ξανά. Ενδεχόμενη αντικατάσταση από καταδίκη για παροχή κοινωφελούς έργου ή η θέσπιση ενός διευρυμένου συστήματος αναστολών το οποίο θα ενεργοποιείται σε μελλοντική παραβατική συμπεριφορά, θα ήταν προσφορότερο να επιφέρει συνέτιση του δράστη. Αμφίβολη ως αδύνατη η υιοθέτηση της ρύθμισης. Μόνο στην Ελλάδα εμφανίζεται ο θεσμός της μετατροπής της ποινής.
• Κρυπτοαμνηστία με τους νόμους υφ’ όρων αναστολής της ποινική δίωξης. Απαράδεκτη. Επέμβαση στο έργο της δικαιοσύνης από την εκτελεστική εξουσία, που στην ουσία, επιβάλει διαφορετικε΄ς ποινές μειωμένες κατά 2/5 ή 3/5.
• Ποινική συνδιαλλαγή με τον Εισαγγελέα. Πολύ δύσκολη η εφαρμογή της στην Ελληνική πραγματικότητα. Ο εισαγγελέας θεωρεί ως δεδομένα ένοχο τον ύποπτο που εισέρχεται στη διαδικασία συνδιαλλαγής. Αν αποτύχει η συνδιαλλαγή ποιος θα δικάσει το έγκλημα; Άλλος εισαγγελέας;
• Φορολογικό έγκλημα. Χαρακτήρας αυτού ως διαρκούς αυτοφώρου ή στιγμιαίου. Προβλήματα κατά την εφαρμογή κακών νόμων.
• Η πολυνομία και οι διαρκείς τροποποιήσεις δημιουργούν σύγχυση σε όλους τους λειτουργούς, για το τι ισχύει κάθε φορά.
• Εγκλήματα που τελέσθηκαν μέσω διαδικτύου. Άρθρ 5 και 8 ΠΚ.
• Το μεγάλο ύψος ποινών δεν διόρθωσε ουσιαστικά την κατάσταση.
• Η λεπτομερής νομοθετική ρύθμιση αποτρέπει σε σημαντικό βαθμό την ελευθερία του Δικαστή.

     Απόστολος Τάσσης     Ουρανία Σιάρκου   Σοφία Πάτση