ΑΓΩΓΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΠΑΤΡΟΤΗΤΑΣ Η ΟΠΟΙΑ ΕΓΙΝΕ ΔΕΚΤΗ ΤΟΣΟ ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΟΣΟ ΚΑΙ ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΟ ΒΑΘΜΟ. ΑΣΚΗΣΗ ΑΝΑΙΡΕΣΗΣ. ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΑΥΤΗΣ ΩΣ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗΣ ΛΟΓΩ ΜΗ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΣ ΠΡΟΒΛΕΠΟΜΕΝΟΥ ΠΑΡΑΒΟΛΟΥ.

Η ΜΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΥ :Α) ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΕΞΕΤΑΣΗ DNA ΠΑΡΑ ΤΗ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑ, Β) ΟΥΤΕ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΕΦΕΤΕΙΟΥ, Γ) ΟΥΤΕ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΕΝΔΙΚΩΝ ΜΕΣΩΝ ΠΟΥ Ο ΙΔΙΟΣ ΑΣΚΗΣΕ, ΚΑΙ ΠΑΡΑ ΤΗ ΣΥΝΔΥΑΣΜΕΝΗ ΜΗ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΒΟΛΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΙΡΕΣΗ, ΔΕΝ ΥΠΟΔΗΛΩΝΟΥΝ ΠΡΟΘΕΣΗ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΟΥΝ ΤΗΝ ΕΠΙΒΟΛΗ ΠΟΙΝΗΣ ΤΑΞΗΣ.

 

(Άρθρ. 205, 568 παρ. 1, 2 και 4, 576 παρ. 1 – 3 ΚΠολΔ).

 (Αριθμός αρχείου μας).

Η συγκεκριμένη απόφαση έχει δημοσιευθεί και στην τράπεζα νομικών πληροφοριών ΝΟΜΟΣ.

 

 

 

 

602/2016 ΑΠ ( 690112)

 

(Α΄ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ)

Άσκηση αίτησης αναίρεσης χωρίς την κατάθεση του παραβόλου των τριακοσίων (300) ευρώ. Υποβολή αιτήματος από την αναιρεσίβλητη περί επιβολής χρηματικής εις βάρος του αναιρεσείοντα ποινής κατ’ άρθρο 205 Κ.Πολ.Δ. Μόνη η μη εμφάνιση του αναιρεσείοντα στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο κατά την μετ’ απόδειξη συζήτηση της υπόθεσης, όπως και στη συζήτηση των ένδικων μέσων έφεσης και αναίρεσης, που αυτός άσκησε, καθώς και η μη εμφάνισή του κατά την εξέταση DNA ή η μη καταβολή του παραβόλου για το παραδεκτό της αίτησης αναίρεσης δεν υποδήλωναν και πρόθεση του ιδίου ή των πληρεξουσίων δικηγόρων του όπως επιτύχουν με τον τρόπο αυτόν την καθυστέρηση της αναγνώρισης της πατρότητας του τέκνου της αναιρεσίβλητης, έτσι ώστε να δικαιολογείται επιβολή χρηματικής ποινής σε βάρος τους. Απόρριψη αναίρεσης κατά της υπ΄ αριθ. 235/2015 απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Ιωαννίνων.

 

 

Αριθμός 602/2016

 

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ

 

Α1` Πολιτικό Τμήμα

 

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους Δικαστές: Βασίλειο Πέππα, Προεδρεύοντα Αρεοπαγίτη (κωλυομένου του Αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου Γεράσιμου Φουρλάνου), Γεώργιο Λέκκα, Πηνελόπη Ζωντανού, Αγγελική Τζαβάρα και Θωμά Γκατζογιάννη, Αρεοπαγίτες.

 

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριό του, στις 10 Οκτωβρίου 2016, με την παρουσία και του Γραμματέα Γεωργίου Φιστούρη για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

 

Του αναιρεσείοντος: Α. Π. του Κ., κατοίκου …, ο οποίος δεν παραστάθηκε στο ακροατήριο.

 

Της αναιρεσιβλήτου: Α. Π. του Ι., κατοίκου …, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Απόστολο Τάσση και κατέθεσε προτάσεις.

 

Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 8/12/2010 αγωγή της ήδη αναιρεσιβλήτου, που κατατέθηκε στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Ιωαννίνων.

 

Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 147/2013 μη οριστική και 193/2014 οριστική του ίδιου Δικαστηρίου και 235/2015 του Τριμελούς Εφετείου Ιωαννίνων.

 

Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητεί ο αναιρεσείων με την από 6/11/2015 αίτησή του. Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν, όπως σημειώνεται πιο πάνω.

 

Η Εισηγήτρια Αρεοπαγίτης Πηνελόπη Ζωντανού ανέγνωσε την από 29/9/2016 έκθεσή της, με την οποία εισηγήθηκε την απόρριψη της αίτησης αναίρεσης ως απαράδεκτης άλλως την απόρριψη του μοναδικού λόγου αυτής ως αβάσιμου.

 

Ο πληρεξούσιος της αναιρεσιβλήτου ζήτησε την απόρριψη της αιτήσεως και την καταδίκη του αντίδικου μέρους στη δικαστική δαπάνη.

 

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

 

1. I) Από τις διατάξεις των άρθρων 108, 110 παρ. 2, 568 παρ. 1, 2 και 4, 576 παρ. 1 – 3 ΚΠολΔ όπως το δεύτερο εδάφιο της παρ. 3 του άρθρου 576 προστέθηκε με το άρθρο 62 του Ν. 4139/2013 και σύμφωνα με το άρθρο 98 του αυτού νόμου καταλαμβάνει και τις εκκρεμείς υποθέσεις, προκύπτει, ότι, αν κατά τη συζήτηση της αναίρεσης δεν εμφανισθεί ή δεν μετάσχει σ` αυτήν με τον τρόπο που ορίζει ο νόμος κάποιος διάδικος, το Δικαστήριο ερευνά αυτεπάγγελτα, ποιός από τους διαδίκους επέσπευσε την συζήτηση της αίτησης αναίρεσης και αν μεν την συζήτησή της επέσπευσε εγκύρως ο απολειπόμενος διάδικος, κλητεύοντας νόμιμα και εμπρόθεσμα τους λοιπούς, ή κλητεύθηκε ο ίδιος νόμιμα και εμπρόθεσμα από τον επισπεύδοντα την συζήτηση άλλο διάδικο, η υπόθεση συζητείται σαν να ήταν παρόντες όλοι οι διάδικοι, διαφορετικά, εάν δηλ, δεν προκύπτει έγκυρη επίσπευση της συζήτησης ή δεν μπορεί να διαπιστωθεί, ποιος διάδικος την επέσπευσε, αυτή κηρύσσεται απαράδεκτη. Στην προκειμένη περίπτωση, η από 6-11-2015 αίτηση αναίρεσης της 235/2015 απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Ιωαννίνων, που εκδόθηκε ερήμην του εκκαλούντος και ήδη αναιρεσείοντος κατά την ειδική διαδικασία των άρθρων 614-622 Κ.Πολ.Δ, προσδιορίστηκε, κατά το αρθρ. 568 παρ. 2 και 3 ΚΠολΔ, να συζητηθεί με επίσπευση της αναιρεσίβλητης, κατά τη δικάσιμο της 10-10-2016, κατά την οποία ο αναιρεσείων δεν εμφανίστηκε ούτε εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο δικηγόρο, μολονότι κλητεύθηκε (με θυροκόλληση) νομότυπα και εμπρόθεσμα όπως παραστεί κατά την συζήτηση της υπόθεσης, όπως αυτό προκύπτει από την με αρ. …/22-2- 2016 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή Ιωαννίνων Κ. Γ. με τις συνημμένες σ` αυτή από 23-2-2016 απόδειξη εγχείρισης του θυροκολληθέντος εγγράφου στο AT Ιωαννίνων και βεβαίωση περί παραλαβής αυτού του ταχυδρομικού υπαλλήλου Ιωαννίνων. Συνεπώς, σύμφωνα με τις νομικές σκέψεις που προηγήθηκαν, πρέπει η υπόθεση να συζητηθεί σαν να ήταν παρόντες όλοι οι διάδικοι.

 

1. II) Από τις συνδυασμένες διατάξεις των άρθρων 553 παρ. 1 στοιχ. β`, 577 παρ. 2, 321 και 495 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ συνάγεται ότι σε αναίρεση υπόκειται η απόφαση που έχει καταστεί τελεσίδικη, εκείνη δηλαδή η οποία, απεκδύοντας το δικαστήριο από κάθε περαιτέρω εξουσία, περατώνει τη δίκη επί της αγωγής και δεν μπορεί να προσβληθεί με ανακοπή ερημοδικίας και έφεση. Ο χαρακτήρας της απόφασης ως τελεσίδικης ή μη κρίνεται κατά το χρόνο της άσκησης του ενδίκου μέσου της αναίρεσης, ήτοι της κατάθεσης του σχετικού δικογράφου της στη γραμματεία του δικαστηρίου που έχει εκδώσει την προσβαλλομένη απόφαση. Κατά της απόφασης που εκδόθηκε με την απουσία, πραγματική ή πλασματική, ενός των διαδίκων, έστω και αν δεν στηρίχθηκε στη συναγωγή δυσμενών συνεπειών από την ερημοδικία του, παρέχεται δυνατότητα άσκησης ανακοπής ερημοδικίας από τον ερημοδικασθέντα (αρθρ. 502 ΚΠολΔ), με συνέπεια όσο διαρκεί η προθεσμία της ανακοπής ερημοδικίας να αποκλείεται η άσκηση κατά της ερήμην απόφασης αίτησης αναίρεσης, η οποία αν παρόλα αυτά ασκηθεί, είναι απορριπτέα αυτεπαγγέλτως ως απαράδεκτη (αρθρ. 577§1 ΚΠολΔ), αφού σε σχέση με την αναίρεση δεν υπάρχει διάταξη όμοια με τη διάταξη του αρθρ. 513 παρ. 1 εδ. β` περ. β` Κ.Πολ.Δ, που ορίζει ότι κατά των ερήμην αποφάσεων επιτρέπεται έφεση ήδη από τη δημοσίευσή τους (Ολ. ΑΠ 15/2001, ΑΠ 242/2015, ΑΠ 905/2014). Στην υπό κρίση περίπτωση, η προσβαλλομένη εφετειακή απόφαση, η οποία εκδόθηκε ερήμην του εκκαλούντος και ήδη αναιρεσείοντος επιδόθηκε στον αναιρεσείοντα την 15-10-2015, όπως προκύπτει από την ………………./15-10-2015 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή Ιωαννίνων Κ. Γ.. Από την δημοσίευση δε της προσβαλλομένης απόφασης την 31-8-2015 και μέχρι την 6-9-2016 δεν έχει ασκηθεί ανακοπή ερημοδικίας (βλ. με αρ. ../2016 πιστοποιητικό του Γραμματέα του Εφετείου Ιωαννίνων).

 

Συνεπώς, κατά την άσκηση της υπό κρίση αίτησης αναίρεσης στις 9-11-2015, με την κατάθεση αυτής στη Γραμματεία του εκδόσαντος την προσβαλλομένη απόφαση Δικαστηρίου, είχε ήδη καταστεί τελεσίδικη η αναιρεσιβαλλομένη απόφαση, διότι είχε παρέλθει η προθεσμία των 15 ημερών από την επίδοση της προσβαλλομένης εφετειακής απόφασης, που ορίζεται στο άρθρο 503 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ, για την άσκηση ανακοπής ερημοδικίας και ως εκ τούτου επιτρεπτώς ασκήθηκε η αίτηση αναίρεσης.

 

ΙΙΙ) Κατά το άρθρο 495 παρ.4 Κ.Πολ.Δ. (πριν την τροποποίησή του με τον ν. 4335/2015), όπως προστέθηκε με την παρ.2 του άρθρου 12 του ν. 4055/2012 (ΦΕΚ Α 51/12.3.2012) και σύμφωνα με το άρθρο 113 του ιδίου νόμου ισχύει από 2.4.2012 και στην οποία μετά το εδάφιο α` προστέθηκε εδάφιο β` με το άρθρο 93 παρ.1 του ν. 4139/2013 (ΦΕΚ A 74/20.3.2013): «Εκείνος που ασκεί το ένδικο μέσο της έφεσης, της αναίρεσης και της αναψηλάφησης, υποχρεούται να καταθέσει παράβολο ποσού διακοσίων (200), τριακοσίων (300) και τετρακοσίων (400) ευρώ αντίστοιχα, το οποίο επισυνάπτεται στην έκθεση που συντάσσει ο γραμματέας. Σε περίπτωση που δεν κατατεθεί το παράβολο, το ένδικο μέσο απορρίπτεται από το δικαστήριο ως απαράδεκτο. Σε περίπτωση ολικής ή μερικής νίκης του καταθέσαντος, το δικαστήριο με την απόφασή του διατάσσει να επιστραφεί το παράβολο σε αυτόν, αλλιώς διατάσσει να εισαχθεί στο δημόσιο ταμείο. Η υποχρέωση της παρούσης παραγράφου δεν ισχύει για τις διαφορές των άρθρων 663, 677 και 681 Β». Στην προκειμένη περίπτωση, η αναιρεσιβαλλομένη 235/2015 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Ιωαννίνων, εκδόθηκε ερήμην του εκκαλούντος και ήδη αναιρεσείοντος κατά την ειδική διαδικασία των άρθρων 614-622 Κ.Πολ.Δ. Με την απόφαση αυτή απορρίφθηκε η έφεση κατά της 193/2014 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ιωαννίνων λόγω της ερημοδικίας του εκκαλούντος και ήδη αναιρεσείοντος και επικυρώθηκε η πρωτόδικη απόφαση, με την οποία έγινε δεκτή η αγωγή της ήδη αναιρεσίβλητης και αναγνωρίστηκε ότι ο εναγόμενος και ήδη αναιρεσείων είναι ο φυσικός πατέρας του ανηλίκου άρρενος τέκνου αυτής. Όμως, όπως προκύπτει από τη σχετική έκθεση του αρμόδιου γραμματέα, τη συνημμένη στο επικυρωμένο αντίγραφο της αναίρεσης που υπάρχει στη δικογραφία, το δικόγραφο της αίτησης αναίρεσης κατατέθηκε χωρίς το οικείο παράβολο των τριακοσίων (300) ευρώ. Επομένως, εφόσον η κρινομένη αίτηση ασκήθηκε χωρίς την κατάθεση του εν λόγω παραβόλου λείπει μία από τις προϋποθέσεις του παραδεκτού της, η οποία λαμβάνεται και αυτεπαγγέλτως υπόψη, και για το λόγο αυτό πρέπει η αίτηση αναίρεσης να απορριφθεί, ως απαράδεκτη (σχ. ΑΠ 266/2016).

 

Κατά τη διάταξη του άρθρου 205 ΚΠολΔ το δικαστήριο αυτεπαγγέλτως, με την οριστική απόφασή του, επιβάλλει στο διάδικο ή στο νόμιμο αντιπρόσωπο του ή στο δικαστικό του πληρεξούσιο, ανάλογα με την ευθύνη καθενός, χρηματική ποινή από χίλια (1.000) ευρώ έως δύο χιλιάδες πεντακόσια (2.500) ευρώ, που περιέρχονται στο ταμείο νομικών, αν προκύψει από τη δίκη που έγινε, ότι αν και το γνώριζαν 1) άσκησαν προφανώς αβάσιμη αγωγή, ανταγωγή ή παρέμβαση ή προφανώς αβάσιμο ένδικο μέσο ή 2) διεξήγαγαν τη δίκη παρελκυστικά ή δεν τήρησαν τους κανόνες των χρηστών ηθών ή της καλής πίστης ή το καθήκον της αλήθειας. Με τη διάταξη αυτή, η οποία εναρμονίζεται με το άρθρο 116 ΚΠολΔ, καθιερώνεται αποκλειστικά για την εξασφάλιση της διαδικαστικής τάξης, χωρίς καμία επίδραση στο περιεχόμενο της απόφασης, η υποχρέωση του δικαστηρίου και όχι η διακριτική ευχέρεια αυτού, για την επιβολή χρηματικής ποινής, που περιέρχεται στο Ταμείο Νομικών, ως ασφαλιστικό φορέα των νομικών επαγγελμάτων, εφόσον διαπιστωθεί δικονομική συμπεριφορά, η οποία έχει αρνητική επενέργεια στην απονομή δικαιοσύνης. Κύρια προϋπόθεση για την επιβολή της ποινής τάξης του άρθρου 205 Κ.Πολ.Δ, αποτελεί το στοιχείο της υπαιτιότητας με την μορφή άμεσου δόλου, χωρίς να αρκεί ενδεχόμενος δόλος ή βαριά αμέλεια (ΑΠ 1443/2014, ΑΠ 738/2012). Στην προκειμένη περίπτωση, μόνη η μη εμφάνιση του αναιρεσείοντος στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο κατά την μετ` απόδειξη συζήτηση της υπόθεσης, όπως και στη συζήτηση των ένδικων μέσων, που αυτός άσκησε (έφεσης, αναίρεσης), καθώς και η μη εμφάνισή του κατά την εξέταση DNA ή η μη καταβολή του παραβόλου για το παραδεκτό της αίτησης αναίρεσης δεν υποδηλώνουν και πρόθεση του ιδίου ή των πληρεξουσίων δικηγόρων του όπως επιτύχουν με τον τρόπο αυτόν την καθυστέρηση της αναγνώρισης της πατρότητας του τέκνου της αναιρεσίβλητης, έτσι ώστε να δικαιολογείται επιβολή χρηματικής ποινής σε βάρος τους, γι` αυτό και το σχετικό αίτημα της αναιρεσίβλητης πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμο.

 

Τα δικαστικά έξοδα της αναιρεσίβλητης πρέπει να επιβληθούν σε βάρος του αναιρεσείοντος λόγω της ήττας του (άρθρα 176 και 183 Κ.Πολ.Δ.).

 

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

 

Απορρίπτει την από 6-11-2015 αίτηση του Α. Π. για αναίρεση της 235/2015 απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Ιωαννίνων

 

Απορρίπτει το αίτημα της αναιρεσίβλητης περί επιβολής χρηματικής ποινής κατ` άρθρο 205 Κ.Πολ.Δ.

 

Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα της αναιρεσίβλητης, τα οποία ορίζει στο ποσό των δύο χιλιάδων επτακοσίων (2.700) ευρώ.

 

ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις 2 Νοεμβρίου 2016.

 

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στην Αθήνα, στις 8 Νοεμβρίου 2016.

 

Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΗΣ                                                     Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

 

 

 

 

Ρ.Κ.